இரு கவிதைகள்

1.

கனத்த மெளனம்

தேகமெங்கும் முட்களாய்

பரவி வெறுமை சூழ்ந்து

காற்றில்லாவெளியொன்று

உருவாகி வெளிச்சமற்ற புலத்தில்

எனை வீசிய பிரிவுப்பொழுதில்...

எவ்வித அதிர்வுகளுமின்றி

பிடித்தபாடலொன்றை முணுமுணுத்தபடி

போய்க்கொண்டிருக்கிறாய்

நீ.

2.

உனக்கான கடைசி
கடிதத்தை நான்
எழுதிக்கொண்டிருக்கையில்
புரிந்துகொள்ளப்படாத எனதன்பில்
விழுந்திருந்த கீறல்
உடைந்திருக்ககூடும்.

அறியப்படாத பூவொன்றின்
வாசனையில் லயித்திருக்கும்
உனக்கென் பிணத்தின்
வாடை திடுக்கிடச்செய்யலாம்
அல்லது
கைதட்டவும் தோன்றலாம்.

எவ்வளவு முயன்றும்
நினைவில் மலராத
கனவென மரணிக்கின்றன
என் ப்ரியங்கள்.