வெயிலாள்..

எப்போதும் வெயிலை சுமந்துகொண்டே

என்னிடம் வருகிறாய்

உன் மேல் படர்ந்திருக்கும் வெயில்

நீண்டு என்னுடலை தழுவ முயல்கிறது.

தொட நீண்ட

வெயிலின் கரங்கள் தடுமாற்றத்துடன்

சுருங்கிக் கொள்கிறது.

குளிர் நிறைந்த அவ்வெயிலின் கனம்

அதிகரித்தபோதும் உதறாமல் உன்னுடனே

வைத்திருக்கிறாய்.

பூவின் உருவிலிருந்து புழுவாகிறது

நம்மிடையேயான உறவு.