உன் இடுப்பில்
எனைச் சுமந்து நிலாச்சோறு
ஊட்டிய நாட்களில் உன்
பொறுமையின்வலி நான்
உணரவில்லை...
தாவணிப்பருவத்தில் தோழி
வீடுசென்று தாமதமாக திரும்பும்
நாட்களில் உன் அவஸ்தையின்வலி
நான் உணரவில்லை...
கல்லூரிப்பருவத்தில் கண்ணாடியுடன்
சினேகித்து பட்டாம்பூச்சியாய்
பறந்த நாட்களில் உன் அறிவுரையின்வலி
நான் உணரவில்லை...
மணப்பந்தலில் உன் காலில்
விழுந்தெழுந்த போது என்
உச்சி முகர்ந்த உனது
முத்தத்தில்தானம்மா உணர்ந்தேன்
நம் பிரிவின் வலியை!
Tuesday, May 15, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
10 comments:
excellent..!!!
ம்ம்ம் ... அருமை .
கவிதையில் வலி தெரிகிறதா?
அல்லது..
வலியில் கவிதை வருகிறதா?
எப்படி இருந்தாலும்.. வலியுடன்
வரும் கவிதை நிறைவாகவே
இருக்கிறது..
அருமை..
நேசமுடன்..
-நித்தியா
கவிதை மிக அருமை தோழரே..
romba arumai..
megavum arumai..
Apadi pa unaku ipadilam yosika thonudhu.....Great.....
Parents oda Unarvukalai Unga Kavithai varigal Miga arumaiya Pirathipalichiiruku . Nice
அருமை..
unmayana unarvai anubavikaamaleye ungalal epadi uyir kuduthu kavidhai aakka mudigiradhu??
exact feelings...
Post a Comment