கோணவாயன் கதை - உரையாடல் போட்டிக்கவிதை

 

அப்பன் செம்பட்டையும்

ஆத்தா செவ்வந்தியும் மூணாவதா

பெத்துப்போட்ட கழுதக்குட்டி நானு.

மொத ரெண்டு புள்ளயும்

கிடாவாகிபோனதால  மூணாவது பொறந்தா

பொட்டப்புள்ளதான் பொறக்குமுன்னு

எங்காத்தா நெனச்சிபுட்டா.

குஞ்சான ஆட்டிகிட்டு குறுகுறுன்னு

வந்துவிழுந்த என்ன,

பொட்டப்புள்ளபோல வளக்க ஆரம்பிச்சா.

ட்ரவுசருக்கு பதிலா பாவாட மாட்டிவிட்டு

பவுடருக்கு பதிலா மஞ்சளையும் தேச்சுவிட்டு

அழகு பாத்தா ஆத்தாக்காரி.

திக்கி திக்கி பேசுறதால பேய்க்காமன்கற

எம்பேர கோணவாயன்னு

ஊருக்குள்ள மாத்திபுட்டானுவ.

கோணவாய் பயன்னு

ஊரெல்லாம் மென்னு துப்புனப்போ

அடுத்தவீட்டு  மாரி  மட்டும்

தோளோட தோளு நின்னான்.

என்னோட நண்பனா

உசிரோட ஒட்டிக்கிட்டான்.

அவனுக்கு மீசை மொளக்கற

வயசுல

அவன் மேல ஆச மொளச்சுது.

நாளாக நாளாக

உடம்புக்குள்ள

ஏதேதோ மாறிப்போச்சு.

ராவெல்லாம் அவன் நெனப்பா

தூக்கத்துல உளரி கெடந்தேன்

அவனுக்கே வாக்கப்பட்டு

வாழனும்னு கங்கணம் கட்டிக்கிட்டேன்.

சிவனா பொறந்தவன் சக்தியா

மாறிப்போனேன்.

வளஞ்சு நெளிஞ்சு வெட்கத்தோட

நான் பேச

தோளோட தோள் நின்னவன்

தொலைதூரம் போக ஆரம்பிச்சான்.

ஓடக்கர கோவிலுல மழ ஓஞ்ச

ஒருநாளுல “கட்டிக்குவியா”ன்னு

கேட்டுபுட்டேன்.

“சீ போடா ஒம்போது”ன்னு

மூஞ்சிமேல எச்சி துப்பி புட்டான்.

உசிரு ஒடஞ்சு ஊசலாட

ராவோட ராவா

நாம்போறேன் ரயிலேற.

-நிலாரசிகன்.

 [ உரையாடல் போட்டிக்கவிதை]